Babil ırmakları
Tüm zamanların en tüyler ürpertici şiiri sanırım 137. Mezmur; “Babil ırmakları kıyısında oturup ağladık…”. Alabildiğine insanî bir acıyla başlar, trajik bir pathos’a açılır, dehşet verici bir intikam çığlığıyla biter. Beni en çok Almancasıetkiliyor, belki Luther’in Bach’ın ekolarıyla dolu olduğu için. King James İngilizceside görkemlidir. Ermenicesini keşke hatırlayabilsem!
Cahil tanrılar
Sözde Zebur’u Davut’a “indirmiş” birileri. Babil’in Davut’la ne alakası var? MÖ 6. yy ortaları ya da sonları olmalı, Davut’tan en az 450 yıl sonra.
TRT 3 günlükleri
Brahms,ikili konçerto, Yascha Heifetz ve Gregor Piatigorsky’den. Yıpranmış bir eser bu kadar mı canlanıp kanatlanır? Birkaç gün sonra Donizetti, Don Pasquale, F. Molinari-Pradelli yönetiminde Napoli Operası’ndan. Bir şampanya şöleni.
Dünya savaşı
Çıkmaz. ABD ile Rusya arasında, dünyanın geleceğini ilgilendiren konularda hiçbir ciddi çıkar çatışması yok. Atışmaları cilvedir. Kırım kimin umrunda? Estonya’ya niye sataşsın Putin?
Asıl mesele Çin. Ama Çin de şimdilik kavgadan uzak duruyor. Feraseti varsa, daha uzun süre uzak durmaya çalışacaktır.
Aslı
Aslı Aydıntaşbaş doğru yere parmak basmış. “(AKP) bugün devletin ‘fabrika ayarlarına’ dönüşünün temel enstrümanıdır. Siz bakmayın görünürdeki ‘islamcılık’ sosuna. Bugün karşımıza İslamcılık diye sunulan, bildiğiniz devlet tapınmacılığı. (…) İslamcılık vaadiyle ortaya çıkan AKP’nin bundan sonraki misyonu, global alanda selefi İslamcılık ve radikalizmle mücadelede koç başı olmak.”
Morg
Onca kara haber arasında son günlerin tek gülümseten olayı: Rize’deki ucube heykelin sarıp sarmalanıp morga taşınması. “Put” söylemini seviyorum. Putları indirmek lazım.
Seelenverwandtschaften
Spiegel’de 1968 hareketinin öncülerinden Martin Altmeyer’in makalesi, “ruh ikizleri” diye çevirmek mümkün belki. Bütün Batı aşırı sağ korkusu ile ayakta. Ama modern anti-liberal sağın, 1968’den sonra yolunu kaybeden sol söylem içindeki köklerini deşen adam akıllı bir yazıya ilk kez rastladım. Horkheimer’i, Che’yi, Žižek’i de fena biçmiş. Her satırının altı çizilesi.
TRT 3 Günlükleri
Perşembe sabahlarını işgal eden Vivace diye bir program vardı. İğrenç müzikal klişeler, eşliğinde manasız bir laf kalabalığı, her hecesinden riya sesinde sahte gülücükler tomurcuklanan bir “bayan” sunucu. Yeni yılda kaldırılmış. “Allah kaldırandan razı olsun” diye sevinirken ne görelim? Cumhuriyet’te Özgen Acar “eyvah Atam elden gidiyor” diye kanlı göz yaşları dökmemiş mi?
Meğer Atam varmış o programda. Beş on dakikadan fazlasına tahammül edemediğimden farkına varamamışım.